ခ်စ္ဖူးခဲ့ပါေသာ္လည္း

ခ်စ္ဖူးခဲ့ပါေသာ္လည္း ( ၁ )

(နိဒါန္း)

“ေငြ လ မင္း..”
“အင္..”
“ေ၀းးး ေဟးေဟးးး..”
“ရႊီ.. ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္းး..”
“ေငြ လ မင္း.. ေငြ လ မင္း.. ေငြ လ မင္း..”

လက္ခုပ္သံမ်ား၊ ေအာ္ဟစ္ အားေပးသံမ်ားႏွင့္ လက္ေခါက္မႈတ္သံ တရႊီရႊီတို႔က လေရာင္ ဆမ္းေသာ ညခ်မ္း၏ ေအးျမမႈ ေအာက္တြင္ ပြက္ေလာ ညံသြားသည္။ မိမိတို႔ ေမဂ်ာ၏ ေမာင္မယ္ သစ္လြင္ ၾကိဳဆိုပြဲဟု ေျပာရမည့္ သည္ပြဲေလး။ အမွန္ေတာ့ မြန္း အပါအ၀င္ ယခု ရွိေနသူအားလံုးက တတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား မ်ားသာျဖစ္သည္။ သစ္လြင္ၾကိဳပြဲ က်င္းပမည္ ဆိုေတာ့ ေမဂ်ာ ဌာနမႈးက တတိယႏွစ္ အတန္းကို တာ၀န္ေပးသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လြန္ခ့ဲေသာ ရက္ အနည္းငယ္ကတည္းက မြန္းတို႔အဖြဲ႕ သည္ပြဲအတြက္ အလုပ္မ်ားခဲ့သည္။ မနက္ခင္းက ပထမႏွစ္ ေမာင္ငယ္ ညီမငယ္မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းခန္းမတြင္ မိတ္ဆံုစားပြဲ က်င္းပသည္။ တစ္မနက္လံုး စီနီယာ အကိုအမမ်ားအျဖစ္ လူတတ္ၾကီး လုပ္ကာဟန္ေရး ထုတ္ခဲ့ၾကျပီး အရွိန္က မေသ။ သည္ေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စုေပါင္းကာ အၾကံျပဳၾကရင္း ပြဲစီစဥ္သူ အဖြဲ႕၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ ယခုကဲ့သို႔ ညခင္း ပါတီေလး လုပ္ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္၏။

လူငယ္တို႔၏ ပါတီပြဲ ထံုးစံအတိုင္း ပါဆယ္ဂိမ္း ကစားၾကသည္။ သီခ်င္းသံ ဖြင့္ျပီး ပါဆယ္ထုပ္ကို လက္ဆင့္ကမ္းၾက၏။ ေတးသံတိတ္သြားခ်ိန္ ပါဆယ္ထုပ္ကေလး လက္၀ယ္ ရွိသူက မဲႏိႈက္ရသည္။ မဲလိပ္အတြင္းမွ ညႊန္ၾကားခ်က္ အတိုင္း အမ်ားေရွ႕တြင္ သရုပ္ေဆာင္ ျပရမည္။ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ မဲက်ရာ လုပ္ျပၾကရင္း ငါးၾကိမ္ေျမာက္ ပါဆယ္ထုပ္ ကေလးက မင္းထိုက္ လက္ထဲ ေရာက္သြား၏။ အလွည့္က် သရုပ္ေဆာင္ရမည့္ မင္းထိုက္၊ ပါဆယ္ထုပ္ေလး ေဘးခ်ျပီး မဲလိပ္ထည့္ထားသည့္ စင္ျမင့္ ဘက္ဆီ ေလွ်ာက္သြား လိုက္သည္။ မင္းထိုက္ ႏိႈက္လိုက္သည့္ မဲလိပ္တြင္ ယေန႕ညအဘို႔ သင့္အာရံုကို ဖမ္းစား ထားေသာသူအား လက္စြပ္ ၀တ္ေပးပါ ဟု ေရးထား၏။ ဒိုင္လူၾကီး လုပ္သူက ေငြလက္စြပ္ေလးႏွင့္ ၀တ္ေပးရမည့္ ပံုစံညႊန္ျပထားေသာ စာရြက္ ကမ္းေပး၏။ စာရြက္ကို ၾကည့္ျပီး မင္းထိုက္ ရယ္မိသည္။ ဒိုင္လူၾကီးထံမွ မိုက္ကရိုဖုန္းကို လွမ္းယူ၏။ ကစားပြဲအတြင္းမွ အဖြဲ႕သားမ်ားကို မ်က္လံုး ေ၀့ၾကည့္လိုက္သည္။ ယေန႕ညအဘို႔ သင့္အာရံုကို ဖမ္းစား ထားေသာသူ တဲ့လား။

ကစားပြဲတြင္ ၀ိုင္းထိုင္ေနၾကသည့္အထဲမွ မိန္းကေလးမ်ား သူ႕ကို ၾကည့္ေနၾကသည္။ မိမိအာရံုကို ဖမ္းစားႏိုင္မည့္သူ တစ္ေယာက္မွ် မရွိ။ အခန္းေထာင့္တြင္ ေကာင္မေလး သံုးေယာက္ ၀င္မကစားဘဲ ထိုင္ေန၏။ ထိုထဲမွ တစ္ေယာက္ေသာသူက ေငြလမင္း။ ပထမႏွစ္မွွသည္ ယခု တတိယႏွစ္ အထိ သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ Roll one ရသူ စာၾကမ္းပိုး ေကာင္မေလး။ ပါ၀ါထူ ကိုင္းနက္ မ်က္မွန္ေလးႏွင့္ သည္ေကာင္မေလးကို သူ သတိထားမိတာ ဟိုးတုန္းကတည္းကပင္။ တြဲေနက် သူငယ္ခ်င္းမ ႏွစ္ေယာက္အျပင္ ဘယ္သူႏွင့္မွ သိပ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မရွိ။ စကားလည္း နည္းသည္။ အတန္း မမွန္ေသာ သူမ်ား စာအုပ္ငွားလွ်င္ေတာ့ မည္သူ႕မဆို ျပံဳးျပံဳးေလးႏွင့္ ကူညီတတ္၏။ စာရွင္းျပတာလည္း စိတ္ရွည္သည္။ ကိုယ္ပိုင္ကားေမာင္းျပီး ေက်ာင္းတက္ေသာ္လည္း ထမင္းခ်ိဳင့္ႏွင့္၊ ေရဗူးႏွင့္၊ အိမ္မွ ယူလာေသာ စားစရာ မုန္႔ႏွင့္။

သူတို႔အဖြဲ႕က သူမကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက ေငြလမင္းဟု အမည္ ေပးထားသည္။ အျခား ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္။ မူလတန္းေက်ာင္း တက္ခဲ့သည့္ ပံုစံအတိုင္းႏွင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ လူျဖစ္ ရံႈးေနရေသာ သူမကို သနားေသာအားျဖင့္ ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သေဘာ ပါေစလိုျခင္းငွာ ဤသို႔ သမုတ္ ေပးထားၾကျခင္းပင္တည္း။ ခုလည္း ၾကည့္၊ အမ်ားသူငါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစား ေနၾကသည့္အခ်ိန္၊ သူမက ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ လုပ္ေနသည္။ သူမကို စ လည္း စ ခ်င္သည္။ အသည္းယား အျမင္ကတ္လည္း ျဖစ္မိသည္။ သည္ေတာ့ မိမိ အာရံုကို ဖမ္းစားထားသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးျပီး ပြဲထုတ္လိုက္မည္ဟု ေတြးလိုက္၏။
ဘေလာက္စ္ အက်ီ လက္စက ေလးႏွင့္ စကပ္ရွည္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို ၀တ္ထားသည့္ သူမ ပံုစံက ရွင္းရွင္းေလးႏွင့္ ၾကည့္လို႔ေတာ့ ေကာင္းေနသည္။ ရုတ္တရက္ အားျဖင့္ ထင္ထင္ေပၚေပၚ လွေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေသာ္လည္း တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္လွ်င္ ရင္ေအးေစသည့္ မိန္းကေလး ဆိုတာေတာ့ သူ ေကာက္ခ်က္ ခ်မိ၏။ အထူးသျဖင့္ နက္ေမွာင္ ထူထဲေသာ ဆံပင္ရွည္မ်ား။ ေပါင္လည္ သာသာ ေလာက္အထိေအာင္ ရွည္လ်ားျပီး နက္ေမွာင္ ေျဖာင့္စင္းေနသည့္ ဆံပင္မ်ားက သူမကို အလွတြင္ အယဥ္ ဆင့္ေပးထားသည္။ လည္ေခ်ာင္း တစ္ခ်က္ရွင္းျပီး သူမ နံမည္ကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ေခၚလိုက္၏။ ေဘာ္ဒါအမ်ားက လက္ခုပ္ၾသဘာႏွင့္ ၀ိုင္း ပို႔ၾကသည္။ သေဘာေကာင္းျပီး အေနေအးေသာ ေငြလမင္းကို သူႏွင့္ က်ိတ္တြဲ စ ေနၾကတာ ၾကာျပီ။ ေကာင္မေလး လန္းလန္းေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနေသာ သူ႕အဘို႔က ေငြလမင္းကို ရွိတယ္ေတာင္ မထင္။ မာက်ဴရီ မီးေရာင္မ်ား လင္းထိန္ေနသည့္ ေခတ္ၾကီးတြင္ ၁၅ရက္မွ တစ္ခါ သာ ႏိုင္ေသာ လမင္း၏ အလင္းက ေျပာပေလာက္ေအာင္ မက္စရာေကာင္းသည့္ အရာမွ မဟုတ္ေပပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္ညအဘို႔ေတာ့ သူမကို အိပ္မက္လွလွမက္ေအာင္ ျပဳစားေပးလိုက္မည္ဟု ေတြးျပီး သူမ နံမည္ကို ေအာ္ေခၚလိုက္၏။

စင္ျမင့္ကေလးဆီမွ မိမိ နံမည္ကို ေအာ္လိုက္သံေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အတူ ထိုင္ေနသည့္ မြန္း၊ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ သြားသည္။ တကယ္တမ္း မြန္း နံမည္က ေငြလမင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ရင္းႏွီးသူ အားလံုးက မြန္း လို႔ပဲ ေခၚၾကသည္။ ေနာက္တစ္ခု မြန္း ကိုယ္တိုင္က အေပါင္းအသင္း နည္းသူမို႔ ခုလို တကူးတက ဖိတ္ေခၚမႈက မြန္း ဘ၀တြင္ ပထမဆံုး။ အထူးသျဖင့္ ေမဂ်ာ ကင္း ဟု အမ်ားက အလိုလို သတ္မွတ္ထားသည့္ သူ႕ႏႈတ္မွ မြန္း နံမည္ကို ေခၚလိုက္ျခင္းက သံုးႏွစ္တာ ကာလပတ္လံုးအဘို႔ ဒါ ပထမဆံုး။ မြန္း မင္သက္မိေနစဥ္ လက္ခုပ္သံႏွင့္ ေအာ္ဟစ္ ဆူညံေနသည့္ အသံမ်ား ေခတၱ တိတ္သြား၏။ အတူထိုင္ေနသည့္ ခင္ျငိမ္းခ်မ္း ႏွင့္ သက္သက္မာက မြန္းကို လက္ တို႔သည္။

“ဟဲ့ သြားေလ..”
“အင္..”
“အင္ မေနနဲ႔ မြန္း.. သြားလိုက္.. လူေတြ ၾကည့္ေနတယ္.. ထ ျမန္ျမန္..”
“ဟင္.. အင္း အင္း..”

ကစား၀ိုင္းထဲတြင္ မပါေသာ္လည္း ေခၚလိုက္သူက မိမိ အမည္မို႔ မြန္း အသာပဲ ထ သြားလိုက္သည္။ မြန္းက ခပ္ေအးေအး ေနတတ္ေသာ္လည္း အမ်ားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ မရွိသည့္ စရိုက္မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မင္းထိုက္က စင္ေပၚ တက္လာသည့္ မြန္းကို ျပံဳး ျပီး ၾကည့္ေနသည္။ မြန္းလည္း ျပန္ျပံဳးျပလိုက္သည္။ အတန္းထဲတြင္ စာအေတာ္ဆံုး ေက်ာင္းသူႏွင့္ မိန္းကေလးမ်ား ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ေရပန္းအစားဆံုး ေက်ာင္းသား။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မရင္းႏွီးေသာ္လည္း မသိၾကတာမွ မဟုတ္ဘဲေလ။ မင္းထိုက္က လက္ထဲမွ စာရြက္ေလး မြန္းကို ကမ္းေပးသည္။ ယူဖတ္ၾကည့္ျပီး မြန္း မ်က္လံုး ျပဴးသြား၏။ မင္းထိုက္ကို ျပန္ၾကည့္သည္။ မင္းထိုက္က တိုးတိုး ေျပာသည္။

“Can you help me, moon?.. ကူညီမယ္ မဟုတ္လား..”
“ျဖစ္ပါ့မလား မသိဘူး.. မြန္း တစ္ခါမွ ဒါမ်ိဳး မကစားဖူးဘူး..”
“ကိုယ္ သိပါတယ္.. ဒါမယ့္ မင္းလုပ္ႏိုင္မွာပါ.. ကူညီေစခ်င္တယ္..”

စာရြက္ေလးကို ျပန္ငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္။ သြားၾကားထိုးတံ တစ္ေခ်ာင္းစီကို ကို ပါးစပ္တြင္ကိုက္ပါ.. မိန္းကေလး ကိုက္ထားေသာ သြားၾကားထိုးတံတြင္ လက္စြပ္ကို ခ်ိတ္ထားပါ.. သင္ကိုက္ထားေသာ သြားၾကားထိုးတံျဖင့္ ထိုလက္စြပ္ကို ခ်ိတ္ယူပါ.. ႏွစ္ေယာက္လံုး လက္ပိုက္ထားပါ.. ဟု၍ ေရးထားသည္။ မြန္း သက္ျပင္းဖြဖြေလး ခ်လိုက္၏။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စမ္းၾကည့္လိုက္မည္။ ၀ိုင္းထိုင္ေနၾကသည္ကလည္း မိမိႏွင့္ သူစိမ္းမ်ားမွ မဟုတ္ဘဲ။ သံုးႏွစ္လံုးလံုး အတူတက္ခဲ့ၾကသည့္ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမို႔ မေတာ္တဆ မွားသြားလည္း မြန္းအတြက္ သိပ္ ျပႆနာမရွိပါ။ သြားၾကားထိုးတံေလးကို ကိုက္ျပီး လက္စြပ္ေလးကို ခ်ိတ္လိုက္သည္။ ေတာက္ကနဲ ျပဳတ္က်သြားေတာ့၏။ အားလံုး ၀ိုင္းရယ္ၾကသည္။ မြန္းလည္း ရယ္မိသည္။ သည္အထိ စိတ္လႈပ္ရွားမႈက သာမာန္ထက္ မပိုေသး။ မင္းထိုက္က က်သြားသည့္ လက္စြပ္ကို ကုန္းရွာသည္။ မေတြ႕ေတာ့ပါ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေအာ္ၾက၏။ မြန္း စိတ္ထဲတြင္ မိမိအမွားကို အားနာစိတ္ ေပၚလာမိသည္။
ပန္းေရာင္ သန္းလာသည့္ မြန္း မ်က္ႏွာေလးက ညမီးေရာင္ေအာက္တြင္ ယုန္ေလး တစ္ေကာင္လို ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနသည္ဟု မင္းထိုက္ ခံစားမိသြားသည္။ သူမေၾကာင့္ က်ေပ်ာက္ သြားသည့္ လက္စြပ္ေလးအတြက္ အားနာ ေနပံုရသည္။ “မြန္းတို႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲဟင္..” ေမးပံုေလးက ခ်စ္စရာထက္ သနားစရာေလး။ မြန္းမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ျပီး မင္းထိုက္ ရယ္ခ်င္သြားသည္။ လက္တြင္ စြပ္ထားသည့္ လက္စြပ္ကို ခြ်တ္လိုက္၏။ “ဒါနဲ႔ ဆက္လုပ္မယ္.. OK?..”။ မြန္း ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္သည္။ သြားၾကားထိုးတံက အလယ္ ေဖာင္းေဖာင္းႏွင့္ အဖ်ား ခြ်န္ခြ်န္ကေလးမို႔ ခ်ိတ္ရတာ မလြယ္။ ဒါကို သတိမထားမိသျဖင့္ ပထမတစ္ကြင္း က်ေပ်ာက္ သြားျခင္းျဖစ္၏။ သည္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုစိုက္ရမည္။ ကစားစရာ မဟုတ္သည့္ သူမ်ားပစၥည္း မဟုတ္ပါလား။

သြားၾကားထိုးတံေလးကို ပါးစပ္ထဲ တစ္၀က္ေလာက္ထိ ၀င္ေအာင္ ကိုက္သည္။ လက္စြပ္ေလး ခ်ိတ္ျပီး သြားၾကားထိုးတံေလးကို ေကာ့ေကာ့ေလး ျဖစ္ေအာင္ ေထာင္လိုက္၏။ မိမိက ေပးရမည့္သူ ဆိုေတာ့ ပိုခက္သလိုပင္။ မိမိ ပါးစပ္ထဲရွိတုတ္ေခ်ာင္းေလးမွ လက္စြပ္ကို ေယာက်ၤားေလး တစ္ေယာက္ ပါးစပ္တြင္ ကိုက္ထားသည့္ တုတ္ေခ်ာင္းေလးဆီ လက္ဆင့္ ကမ္းရျခင္းက ထင္သေလာက္ မလြယ္။ မင္းထိုက္ႏွင့္ မြန္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိလုနီးပါး ျဖစ္သြားသည္။ ႏွစ္ဦးသား ရႈထုတ္လိုက္သည့္ ပင့္သက္ေႏြးမ်ား မ်က္ႏွာ ႏွစ္ခုေပၚ ျဖတ္တိုက္ကုန္သည္။ တထိတ္ထိတ္ တိုးေနသည့္ ႏွလံုးေသြးမ်ား စီးခ်င္း ထိုးကုန္ၾကသည္။ မြန္းအတြက္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏ ႏႈတ္ခမ္းမွ ရနံ႔သည္ မင္းထိုက္က ပထမဆံုး။ တုန္မွန္းခုန္မွန္း မသိသည့္ ရင္အစံုႏွင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မြန္း ထံမွလက္စြပ္ေလး မင္းထိုက္ဆီ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ပဲ ေရာက္သြားသည္။ ႏွဖူးတြင္ စုိ႔ေနေသာ ေခြ်းေလးမ်ားကို လက္ခံုျဖင့္ သုတ္လိုက္သည္။ သက္ျပင္းေလး အသာခ်ရင္း “ေတာ္ပါေသးရဲ့.. ေနာက္တစ္ကြင္း ထပ္မေပ်ာက္လို႔..” ဟု ေျပာျပီး မင္းထိုက္ကို ျပံဳးျပလိုက္သည္။ မြန္းကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ သူ႕မ်က္၀န္းမ်ားေၾကာင့္ တဒဂၤ မင္သက္မိသြား၏။ အမည္မသိ စြမ္းအားတစ္မ်ိဳး ေပ်ာ္၀င္ေနသည့္ သူ႕အၾကည့္မ်ားမွ ခပ္ျမန္ျမန္ ရုန္းထြက္ရန္ ၾကိဳးစားသည့္အေနႏွင့္ စင္ေပၚမွ လွည့္အထြက္။

“ေနဦးေလ မြန္း..”
“အင္..”
“ကိုယ့္ ကို ျပီးဆံုးေအာင္ ကူညီဦးေလ..”
“ရွင္.. ဘယ္ ဘယ္လို..”
“ကိုယ့္ ပါေဖာမန္႔စ္က သည္လက္စြပ္ မင္းကို ျပန္၀တ္ေပးရမွာ.. အိုေက..?..”
“ရွင္.. ဟို.. ဒါ ဒါက.. ဟိုေလ ကစားစရာ လက္စြပ္က ေပ်ာက္သြားျပီဆိုေတာ့..”
“အင္းပါ.. ဟုတ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ ဒါနဲ႔ပဲ ပထမတစ္ဆင့္ ျပီးခဲ့ျပီမဟုတ္လား.. အဆံုးထိ ကူညီေစခ်င္တယ္..”

မြန္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိ ျဖစ္သြားခ်ိန္ စင္ေအာက္ ကစား၀ိုင္းဆီမွ သံျပိဳင္ ေအာ္ဟစ္သံႏွင့္ လက္ခုပ္သံမ်ား တစ္ခ်က္ခ်င္း စည္းခ်က္ညီညီ ထြက္လာသည္။ “လက္.. စြပ္.. ၀တ္.. လက္.. စြပ္.. ၀တ္..” မြန္းလည္း အားနာနာႏွင့္ပဲ ကမ္းလင့္ေနသည့္ သူလက္ရွိရာ မိမိ ဘယ္လက္ေလး ေပးလိုက္မိေတာ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါ ကစားပြဲ သက္သက္ပဲေလ။ သူ႕ပစၥည္း ျဖစ္ေနေတာ့လည္း ခဏေန ျပန္ေပးလိုက္ရံုေပါ့။ လက္စြပ္ေလးက လက္ငါးေခ်ာင္းလံုး တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္မွ် မေတာ္။ အေတာ္ေလး ေခ်ာင္ေနသည္မို႔ မင္းထိုက္ ခပ္တိုးတိုးရယ္သည္။

“လက္ကေလးေတြက တကယ့္ပိစိေလးေတြပဲ..” ဟု ျပံဳးစစ မ်က္ႏွာႏွင့္ ေျပာသည္။ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဘက္လွည့္ျပီး ေအာ္လိုက္၏။
“ေဘာ္ဒါတို႔.. ငါ့ရဲ့ ေငြလမင္းက လက္စြပ္ ေခ်ာင္ေနတယ္ကြ.. မင္းတို႔ သေဘာတူရင္ ဒါေလးကို သူ႕ဆြဲၾကိဳးမွာပဲ ခ်ိတ္ေပးလိုက္မယ္ကြာ.. ဘိုလဲ..”
“၀ိုးးး ဟိုးးးဟိုးး.. တကယ္ ရိုမန္တစ္ပါလား.. သဘူ ေတာ တယ္ေဟ့..”

ေသာေသာ ညံသြားသည့္ အသံမ်ားၾကားတြင္ မြန္း နားထဲ ပဲ့တင္ ထပ္ခဲ့သည္က ငါ့ရဲ့ ေငြလမင္း ဆိုေသာ စကားေလး။ ငါ့ရဲ့ ေငြလမင္း တဲ့လား။ လက္ခုပ္သံမ်ားၾကားတြင္ မြန္း ရွက္ေသြး ျဖာေနမိသည္။ မင္းထိုက္ လက္ေခ်ာင္းတို႔က မြန္း လည္တိုင္ဆီ ေရာက္လာ၏။ ၀တ္ထားသည့္ ပလက္တီနမ္ ဆြဲၾကိဳး မွ်င္မွ်င္ေလးမွ ခ်ိတ္ကို ကြ်မ္းက်င္စြာ ျဖဳတ္သည္။ မြန္း တစ္ေယာက္ ရင္ေတြ ခုန္လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ မြန္း လည္ပင္းမွ ဆြဲၾကိဳးေလးတြင္ သူ႕ လက္စြပ္ေလး ခ်ိတ္မိလွ်က္သား ျဖစ္သြားသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို မရဲတရဲ ေမာ့ၾကည့္မိသည့္ အခိုက္၊ မိမိကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္၀န္းစူးစူးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ လိုက္ရျပန္သည္။ လည္တိုင္မွ ဆြဲၾကိဳးေလးတြင္ ခ်ိတ္ထားသည့္ လက္စြပ္ေလးကို ကိုင္ၾကည့္မိ၏။ ထိုေန႔၏ ေနာက္၊ မ်ားမၾကာမီ ရက္မ်ားတြင္ မြန္း တစ္ေယာက္၊ မိမိ၏ အသစ္စက္စက္ ႏွလံုးသားေလးကို သူ လိုရာ အသံုးခ်ဘို႔ ေပးအပ္ခဲ့မိပါေတာ့သည္။
“ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕ရေအာင္ မြန္းရာ.. ခ်စ္သူျဖစ္တာပဲ တစ္လျပည့္ေတာ့မယ္.. တစ္ခါမွကို ေအးေအးေဆးေဆး မေတြ႕ရေသးဘူး..”
“အယ္.. ေန႔တိုင္း ေတြ႕ေနရတာကို ေမာင္ကလည္း..”
“အာ.. မရဘူး.. ဒီေန႔ အတန္း ဖ်က္ကြာ.. တေနရာမွာ ေအးေဆး စကားေျပာမယ္..”
“အြန္.. တေနကုန္ၾကီးလား..”
“ဟုတ္တယ္.. ဘာလဲ.. မလုပ္ပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္ ေျပာဦးမလို႔လား..”

စူပြပြ ျဖစ္သြားသည့္ ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း မြန္း ျပံဳးမိသည္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ခ်စ္သူေတြ ဆိုသည့္ ေနာက္ေတာ့လည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ခ်င္ ရွာမွာေပါ့။ သည္လိုႏွင့္ပဲ သူ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႕ မြန္း လိုက္ပါလာမိသည္။ ပန္းျခံတစ္ခုသို႔ ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ သံုးထပ္ သစ္သားေမွ်ာ္စင္ၾကီးတစ္ခုေပၚ တက္ခဲ့ၾကသည္။ အေပၚဆံုး အဆင့္ ေရာက္ေတာ့ ေထာင့္ကေလး တစ္ခုတြင္ ထိုင္ျဖစ္ၾကသည္။ ခ်စ္သူတို႔ဘာ၀ အနမ္း ခ်ိဳခ်ိဳတို႔ ဖလွယ္ျဖစ္သည္။ မင္းထိုက္ အနမ္းတို႔က ၾကမ္းတမ္းလြန္းသည္။ မြန္း ႏႈတ္ခမ္းေလး ထူပူလာ၏။ အေပၚေအာက္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ျမႊာကို တစ္လွည့္စီ စုပ္နမ္းသည္။ ပါးစပ္အတြင္း ထိုးသြင္းလာသည့္ လွ်ာကို မြန္း မတုန္႔ျပန္တတ္။ ကိုယ့္လွ်ာကို စုပ္ထားေပးဟု မင္းထိုက္ ေျပာလိုက္သည္။ ခ်စ္သူ ဆႏၵရွိရာအတိုင္း အလိုက္သင့္ ျဖည့္ဆည္း ေပးလိုက္၏။ မင္းထိုက္ လက္တို႔က မြန္း ရင္စိုင္ကို ဆုပ္နယ္ ေခ်မြလာသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အားစိုက္ ညွစ္လိုက္သျဖင့္ မြန္း ကိုယ္ေလး တြန္႔သြား၏။ နာလို႔ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ဘို႔ ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း မိမိ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ ၀ါးျမိဳ ခံေနရသျဖင့္ မစြမ္းသာ။ ခ်စ္သူလူဆိုးေလး အခ်စ္ၾကမ္းသမွ် ေအာင့္အီး သည္းခံရင္း မြန္း စိတ္အိုက္ လာမိသည္။

ရင္သားမ်ားကို အားပါးတရ ညွစ္နယ္ေနသည့္လက္က အက်ီေအာက္ ေရာက္လာသည္။ အို… မြန္း သဲ့သဲ့ ညည္းမိ၏။ မ်က္စိမ်ား ျပာေ၀လာသည္။ သူ.. ဘာလုပ္မလို႔.. အေတြး မဆံုးခင္ မင္းထိုက္ လက္ေတြက ဘရာခ်ိတ္ကေလးကို ကြ်မ္းက်င္စြာ ျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္။ ေအးစက္စက္ လက္မ်ား မြန္း ႏို႔အံုေပၚ ေရာက္လာေတာ့၏။ ရုတ္တရက္မို႔ မြန္း မရုန္းႏိုင္ခဲ့။ ျငင္းရန္ စိတ္ကူးမိေသာ္လည္း ဒါ ငါ့ ခ်စ္သူပဲေလ ဆိုသည့္စိတ္က မြန္းကို အႏိုင္ယူသြားသည္။ မင္းထိုက္ တစ္ေယာက္ မြန္း ႏို႔အံု ႏွစ္ဘက္ကို အားပါးတရ ညွစ္ေခ်ေနသည္။ လံုးက်စ္ တင္းရင္းေနသည့္ ႏို႔ေလး ႏွစ္ဘက္မွာ မင္းထိုက္၏ လက္၀ါးၾကမ္းၾကမ္းၾကီး ေအာက္တြင္ အလွည့္က် ထူပူ လူးလွိမ့္ ေနရသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ညွစ္ေခ်သည္။ ခပ္ဆဆ ဆြဲျပီး လိမ္ဆြဲသလို ေဆာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းမွ အနမ္းမ်ားကလည္း ၾကမ္းသည္ထက္ ၾကမ္းလာ၏။ ခဏၾကာေတာ့ အနမ္းမ်ား ရပ္ျပီး အက်ီကို အတင္း ဆြဲမသည္။ အို.. ေမာင္.. ေမာင္ရယ္..။ လိပ္တင္လိုက္သည့္ အက်ီႏွင့္ ေအာက္ေလွ်ာခ်ထားသည့္ ဘရာၾကားတြင္ ရင္စိုင္မို႔မို႔ႏွစ္ခု ပူးကပ္လွ်က္ ထြက္လာ၏။ မင္းထိုက္ အသက္ရႈသံမ်ားက ခါတိုင္းႏွင့္ တျခားစီ။ စိတ္ရိုင္း ၀င္ေနသည့္ သူတစ္ဦးအလား ႏို႔အံုမ်ားကို အတင္း ကုန္း နမ္းေတာ့၏။

“ေမာင္ရယ္.. ျဖည္း.. ျဖည္းျဖည္း.. မြန္း နာလို႔ပါ.. ေနာ္..”
“အြမ္း.. ျငိမ္ျငိမ္ေန ကြာ..”

ႏြားမူးဆူးတိုး ဆန္လြန္းေနသည့္ ခ်စ္သူ၏ အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္ မြန္း ငိုခ်င္လာမိသည္။ အထိအေတြ႕မ်ားက ၾကမ္းတမ္းလြန္းသျဖင့္ မိမိဘက္မွာ သာယာမႈ မခံစားရသည့္အျပင္ စိတ္ညစ္လာသည္။ မင္းထိုက္က မြန္း ႏို႔အံုကို ကိုက္ခဲထားသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စို႔၏။ ႏို႔ႏွစ္ဘက္လံုး နီရဲ ထူပူလာသည္အထိ စိတ္ၾကိဳက္ စို႔သည္။ လက္မ်ားကမူ ထမီခါးဆီ ေရာက္လို႔လာျပီ။ အသံတုန္တုန္ေလးျဖင့္ ၾကိဳးစား ေျပာမိသည္။

“ေမာင္ရယ္.. ဒါေတာ့ ေနပါဦး.. မြန္း.. မြန္း အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးလို႔ပါ.. ေနာ္..”
“အာ ကြာ.. ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕ဘို႔ေလးေတာင္ ခုေလာက္ ရွားပါးေနတာ.. ေနဘူး.. မရဘူးကြာ မြန္း.. ေမာင္ တအား ထန္ေနျပီ..”
“အို..”
“လိုးခ်င္တယ္.. တအားလိုးခ်င္တယ္ ကြာ..”
“အိုးးး.. ေမာင္ကလည္း.. မြန္း.. အိုး.. ေမာင္ရယ္.. ေနပါဦး.. ခဏ..”
“ဘာလဲ ကြာ.. မြန္း.. လုပ္ပါ.. ေနာ္..”
“ေန႔ခင္းၾကီး ေမာင္ရယ္.. ျပီး ျပီးေတာ့ ခုေန တစ္ေယာက္ေယာက္ တက္လာရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲလို႔..”
“အာ့မို႔ ျငိမ္ျငိမ္ေနခိုင္းတာေလ ကြာ.. ခဏေလးပါဆို..”

ေျပာရင္းျဖင့္ လက္မ်ားက ထမီကို ဆြဲမယူေနျပီ။ မြန္း ေအာ္ငိုပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာ၏။ မိမိက လိင္ကိစၥကို ဘာမွ နားမလည္။ ခ်စ္သူရယ္လို႔ ျဖစ္လာလွ်င္ သည္ကိစၥက အေႏွးႏွင့္ အျမန္ ပါလာမည္ဟု လက္ခံထားပါေသာ္လည္း မိမိအတြက္ ပထမဆံုး အေတြ႕အၾကံဳမွာ ခုလိုေနရာႏွင့္ ခုလို ပံုစံၾကီးေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုတ္ပါလား။ တဇြတ္ထိုး ဆန္လြန္းေနသည့္ ခ်စ္သူကိုလည္း မလြန္ဆန္ႏိုင္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေအာ္ဟစ္အကူညီ ေတာင္းရေအာင္ကလည္း မိမိ ခ်စ္သူ အရင္းေခါက္ေခါက္ၾကီး။ ေနာက္တစ္ခု မြန္း သူ႕ကို ခ်စ္ခဲ့မိတာ အေပ်ာ္သက္သက္ မဟုတ္။ တေန႔ လက္ထပ္မည့္ ဘ၀အေဖာ္အျဖစ္ ရည္ရြယ္ျပီး လက္တြဲခဲ့သူ။ အင္းေလ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက ငါ့ခ်စ္သူ.. ငါ လက္ထပ္မယ့္သူ.. ငါ့ကို ပိုင္မယ့္သူပဲ..။

မြန္းဘက္က စိတ္ေလွ်ာ့ျပီး ျငိမ္သက္ေပးလိုက္မိေတာ့သည္။ မင္းထိုက္က မြန္းကို ေမွ်ာ္စင္ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဆြဲလွဲလိုက္၏။ ျငင္းဆန္ရန္ စိတ္ကူး ရွိေတာ့ပံုမရသည့္ ခ်စ္သူေလး။ ႏို႔ႏွစ္ဘက္က ဟင္းလင္း ပြင့္ေနျပီ။ ထမီ ကို ခါးထိေရာက္ေအာင္ လိပ္တင္လိုက္၏။ ျဖဴ၀င္းသြယ္လ်ေသာ ေပါင္တံ ႏွစ္ေခ်ာင္းတြင္ ၾကက္သီးမ်ား အဖုဖု ထ ေနသည္။ မ်က္ေစ့ စံုမွိတ္ျပီး အံက်ိတ္ထားသည့္ ခ်စ္သူကို ၾကည့္ျပီး ရမၼက္ေဇာမ်ား ထန္သည္ထက္ ထန္လာ၏။ မင္းထိုက္ စိတ္က ဆန္းသည္။ လူ႕ျမင္ကြင္း တြင္ ကသုတ္ကရက္ လိင္ဆက္ဆံရတာကို သေဘာက်သည္။ ပင္တီေလးကို မရမက ဆြဲခြ်တ္လိုက္ျပီး မြန္း ေပါင္ႏွစ္ဘက္ၾကားတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ သည္လို သနားစရာ မ်က္ႏွာေပးေလးက မင္းထိုက္စိတ္ကို ထိပ္တက္ေအာင္ တြန္းပို႔ေနသည္။ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ခပ္သြက္သြက္ ျဖဳတ္လိုက္၏။ သည္ေန႔အဘို႔ မြန္းထံမွ ကာမပန္းကို အရခူးမည္ဟု ၾကံရြယ္ထားသျဖင့္ ဂ်င္းပန္ေအာက္တြင္ အတြင္းခံ ၀တ္မလာခဲ့။ အေၾကာျပိဳင္းျပိဳင္း ထ ေနသည့္ လိင္တံၾကီး က ေဘာင္းဘီ ဇစ္ၾကားမွ မာန္အျပည့္ျဖင့္ ထြက္လာသည္။

အပီအျပင္ ေနရာ ယူျပီး ပိပိေလးဆီ လိင္တံကို ေတ့လိုက္သည္။ မြန္းဘက္က လံုး၀ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေသးပံုမရ။ ပိပိေလးတြင္ တုတ္ခိုင္ေသာ လိင္တံၾကီး အဆင္ေျပေျပ ၀င္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေခ်ာဆီ ထြက္မေန။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ျဖဲဟလိုက္ေတာ့ အတြင္းသားေလးက နီရဲျပီး လွလြန္းသည္။ တြင္းေပါက္၀ေလးကလည္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလး။ မနည္းလွေသာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအရ ဘာမွ မ၀င္ဘူးေသးသည့္ ရတနာဂူ၀ေလးမွန္း သိလိုက္သည္။ သည္တိုင္းဆို လြယ္မည္မထင္။ မိမိကလည္း ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လွျပီမို႔ တြင္းကေလး ဆီမွလိုအပ္ေသာ စိုစြတ္မႈရရန္ မိမိဘာသာ ၾကံစည္ရေတာ့မည္။ ေခါင္းတစ္ခ်က္ငံု႔ျပီး တြင္း၀တည့္တည့္ကို ထီြကနဲ တံေတြး တစ္ခ်က္ေထြးလိုက္၏။ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဖိကိုက္ထားသည့္ မြန္း၊ လြန္႔ကနဲ ရုန္းသည္။ မိမိ ပစၥည္းကို တံေတြးႏွင့္ ေထြးခံလိုက္ရမွန္း သိလိုက္၏။ စိတ္ထဲတြင္ ၀မ္းနည္း သြားသလိုလို ခံစားလိုက္မိသည္။ ေထြးလိုက္သည့္ တံေတြးမ်ားက တြင္းကေလး ေအာက္ဘက္သို႔ စီးက်ျပီး စအို၀ ရံႈ႕ရံႈ႕ေလးဆီ ေရာက္လာသည္။ မင္းထိုက္ အခ်ိန္ သိပ္မဆြဲ။ စီးက်ေနသည့္ တံေတြးေပါက္ကို လီးထိပ္ျဖင့္ ဆီး ခံလိုက္၏။ စအို၀ တည့္တည့္ ေထာက္မိ သြားသည္။ လီးတံၾကီးကို အရင္းမွကိုင္ျပီး အက္ကြဲေၾကာင္းေလး အတိုင္း ဆြဲတင္လိုက္သည္။ လိုေသာ ေနရာ တည့္တည့္အေရာက္ တစ္ခ်က္ ဖိသြင္းလိုက္၏။ နာသြားေသာ မြန္း ရုန္းသည္။ ေမွ်ာ္စင္နံရံႏွင့္ ကပ္ေနသည္မို႔ ထပ္ရုန္း၍ မရ။

မင္းထိုက္ အေလွ်ာ့မေပးပဲ ဆက္သြင္းသည္။ မြန္း၏ နာနာက်င္က်င္ ညည္းညဴသံက သူ႕စိတ္ကို ပိုမို အားျဖည့္ေန၏။ မြန္း အရမ္း နာသည္။ သို႔ေသာ္ အသံက်ယ္က်ယ္လည္း မေအာ္ရဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ၾကားသြားပါလွ်င္ သူလည္း ဒုကၡေရာက္၊ ကိုယ္လည္း အရွက္ကြဲ မဟုတ္ပါလား။ အတင္း ဖိကပ္ထားသည့္ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို လြတ္လို လြတ္ျငား ဖေနာင့္ေလး အားျပဳျပီး ရုန္းၾကည့္သည္။ ထိုသို႔ လႈပ္ရွားလိုက္ကာမွပင္ မိမိဘက္မွ သူ႕အတြက္ အဖုတ္ေလး ေကာ့ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ အားထည့္ျပီး ေဆာင့္ခ်လိုက္သည့္ တစ္ခ်က္ အဖုတ္ေလးထဲ လီးတံၾကီး နင့္ကနဲ တဆံုး ၀င္သြားသည္။ မြန္း လည္း အသည္းခိုက္မတတ္ နာက်င္သြားသည္။

အားး.. အ.. ဟင့္.. ။ ငိုသံပါလာသည့္ မြန္း အသံေလးက အရမ္း ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည္။ မင္းထိုက္ကို ရမၼက္ ဒီေရ တိုးသည္ထက္ တိုးလားေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္ ေနသည့္အလား။ လူ႕သူေလးပါး မလြတ္ရာေနရာမို႔ သူလည္း ထင္သေလာက္ မၾကမ္းရဲ။ မြန္းလည္း အသံ ရဲရဲ မထြက္ႏိုင္။ ဒါကပဲ သူ႕အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေတာ့ ဟိုတယ္ ေခၚသြားျပီး အပီအျပင္ က်ံဳးပစ္မည္ဟု ေတြးလိုက္၏။ မ်က္စိ စံုမွိတ္ရင္း ညည္းညဴ ေနရွာသည့္ ပန္းဆီေရာင္ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ျပီး ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္သြင္းသည္။ ေအာက္မွ ၾကမ္းခင္း၏ မညီညာမႈႏွင့္ အေပၚမွ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက မြန္းအတြက္ ခံရခက္လြန္းသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နံရံႏွင့္ေခါင္း ေဆာင့္မိေသး၏။ အေလာသံုးဆယ္ ျဖစ္ေနေသာ ခ်စ္သူ၏ အလို ျမန္ျမန္ ျပည့္သြားပါေစေတာ့ဟူ၍ ဆုေတာင္းရင္း မ်က္ရည္က်မိသည္။

ဆယ္ခ်က္ေလာက္ မရပ္မနား ဆက္တိုက္ ေဆာင့္သြင္းျပီးေနာက္ ပို၍ အားပါလာသည့္ ေဆာင့္ခ်က္ သံုးေလးခ်က္ႏွင့္အတူ မင္းထိုက္ ျငိမ္က်သြားသည္။ ေပ်ာ့သြားေသာ သူ႕လီးတံၾကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ နီရဲ ေရာင္ကိုင္းသြားဟန္ရွိေသာ အဖုတ္ေလးခမ်ာ ပူေလာင္ စပ္ဖ်ဥ္းျပီး အထိ မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ က်န္ခဲ့၏။ သို႕ေသာ္ မြန္း ခမ်ာ နာက်င္မႈကို အခ်ိန္ၾကာၾကာ မေျဖသိမ့္ႏိုင္အား။ အနီး၀န္းက်င္မွ ၾကားလာရေသာ လူသံမ်ားေၾကာင့္ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနသည့္ အ၀တ္စားမ်ားကို ခပ္ျမန္ျမန္ ျပင္၀တ္လိုက္ရသည္။ ေမွ်ာ္စင္ၾကီး တသိမ့္သိမ့္လႈပ္လာျပီး တက္လာသည့္ ေျခသံမ်ားလည္း ၾကားရသည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ့.. လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ကသာ ခုလို လူေတြ တက္လာၾကလွ်င္ မြန္း ေတာ့ အရွက္ကြဲျပီ။ ခုလည္း ကေလးတစ္သိုက္က မြန္းတို႔ ရွိရာ အထပ္သို႔ ေရာက္လာျပီးမွ ျပန္ေျပးဆင္းသြားသည္။ အေပၚမွာ အတြဲ ရွိတယ္ဆိုသည့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ အသံမ်ား ၾကားလိုက္ရ၏။ မြန္း ရွက္လိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ အေငြ႕အျဖစ္ ပ်ံတက္ သြားခ်င္ ပါေသာ္လည္း ေက်မြ ေနသည့္ အ၀တ္အစားမ်ား၊ နီရဲထူပူေနသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ပင္ ကေလးတစ္သိုက္ ေရွ႕မွ ျဖတ္ဆင္း ခဲ့ရသည္။

“ငါတို႔ နည္းနည္း ေနာက္က်သြားတာ ကြ.. ဒီအကိုၾကီး အမၾကီးကို လိုးေနတာေနမယ္.. အမၾကီး အက်ီေတြ ေပေနတယ္ ေတြ႕လား.. အဲ့ဒါ ၾကမ္းေပၚ ပက္လက္လွန္ျပီး အလိုးခံထားလို႔..”

ေနာက္မွ က်န္ခဲ့သည့္ စကားသံက မြန္းနားထဲ သံရည္ပူ ေလာင္းသလို ၀င္လာသည္။ မြန္း ကားေပၚတက္ျပီးေတာ့ မင္းထိုက္က အနားရွိ ကြမ္းယာဆုိင္ေလး
ခ်စ္ဖူးခဲ့ပါေသာ္လည္း ( ၂ )

“ဒီ ပါးစပ္ေလးနဲ႔ေလ.. မြန္းရဲ့ ဒီ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႔ ေမာင့္ လီးကို စုပ္ေပးပါလား လို႔.. ေနာ္..”
“ရွင္..”
“ဒီ လို ေလ ကြာ.. လာ.. ေခါင္း ငံု႔လိုက္..”
“……..”

“ငံုလိုက္ေလ မြန္း.. ပါးစပ္ဟ.. ေမာင္ ထည့္ေပးမယ္.. အြန္႔.. အဲ့လို..”
“………..”
“အင္းးး.. အဲ့လိုၾကီး ငံုထားရံု ဟုတ္ဘူးေလ.. စုပ္ေလ မြန္း.. လုပ္ပါ.. စုပ္ေပးပါကြာ..”
“……….”
“အင္းးးး… ဟုတ္တယ္.. စုပ္.. စုပ္ထား..”
“……….”
“လွ်ာဖ်ားေလး ထိုးထည့္ေပးကြာ.. ထိပ္က အကြဲေလးထဲကို..”
“……….”
“အူးးး… ေကာင္းလိုက္တာ.. စုပ္ မြန္းရယ္.. ခပ္ျပင္းျပင္း စုပ္ စမ္းပါ..”
“……….”
“အာာာ… လုပ္ပါ မြန္းရာ.. ေမာင္ ျပီးခ်င္ေနျပီ.. စုပ္ ကြာ.. ျပင္းျပင္းေလး..”
“……….”

တကယ္တမ္း အရြယ္ေရာက္မိန္းကေလးတစ္ဦး ျဖစ္လင့္ကစား၊ လိင္ကိစၥႏွင့္ ပါတ္သက္၍ မိန္းမ အဖုတ္ထဲ ေယာက်ၤား လီးထည့္ျခင္းကို လိုးသည္ ဟူသေလာက္သာ မြန္း သိထားပါသည္။ ပံု ဆိုလိုလည္း ဖင္ေပၚ ေခါင္းေပၚ အဂၤလိပ္ ေမာ္ဒယ္မ်ား၏ ပံုေလာက္သာ ၾကည့္ဖူးသည္။ မူဗီြ ဆိုလို႔လည္း အခ်ိဳ႕ေသာ အဂၤလိပ္ ရုပ္ရွင္မ်ားတြင္ မင္းသားႏွင့္ မင္းသမီး ကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ နမ္းၾက ပြတ္ၾကသေလာက္သာ ၾကည့္ဖူးသည္။ လိင္ဆက္ဆံသည့္ အခန္းမ်ား ၾကည့္မိဖူးေသာ္လည္း ေအာက္ပိုင္း လႈပ္ရွားမႈကို မ်က္ႏွာ အမူအရာျဖင့္သာ အသားေပးေဖာ္ျပသည့္ ဇာတ္ကားမ်ားမို႔ မြန္း အေနႏွင့္ ေယာက်ၤားႏွင့္ မိန္းမ ပီပီျပင္ျပင္ လိင္ဆက္ဆံမႈမ်ားကို ျမင္လည္း မျမင္ဖူး၊ ယခု မင္းထိုက္ ၀ါသနာလို ဆံပင္လိုးျခင္း လီးစုပ္ျခင္း ဆိုတာေတြ မြန္း တကယ္ မသိ။ ခုေတာ့ ခ်စ္ရသူက မြန္း ဘက္လွည့္ျပီး ခြထိုင္ကာ သူ႕ေပါင္ခြၾကားတြင္ မိမိေခါင္းကို ထိုးႏိွမ့္၍ လီး စုပ္ခိုင္းေနသည္။

ေပါင္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ ပုဆိုးၾကားတြင္ ေမွာင္မိုက္ ျပာေ၀ေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားကို စံုမွိတ္ ထားရသည္။ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ညွီစို႔စို႔ အီလည္လည္ အနံ႔ဆိုးၾကီးက အလိပ္လိုက္ ၀င္လာေနသည္။ မိမိ ေခါင္းကို လက္ႏွင့္ ဖိထားသည္မို႔ ရုန္းလို႔လည္း မရ။ ပါးစပ္ႏွင့္ အျပည့္ ေနရာယူထားသည့္ လီးတုတ္တုတ္ၾကီးကို ငံုထားရသည္။ လွ်ာႏွင့္ မထိေအာင္ ၾကိဳးစားမိသျဖင့္ လွ်ာရင္းမ်ား နာလာသည္။ မင္းထိုက္က မြန္း ေခါင္းကို ဖိထားျပီး ပါးစပ္ကို သူ႕လီးႏွင့္ ေကာ့ေကာ့ထိုးသည္။ ေစာေစာက ႏူးညံ့ ညင္သာမႈမ်ား ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ေလျပီ။

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အာေခါင္ထဲထိ တိုး၀င္လာသည့္ လီးတံၾကီးက လွ်ာခင္ကိုပင္ သြားထိသည္ဟု မြန္း ခံစားမိသည္။ မင္းထိုက္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ၾကမ္းလာသလို မြန္းလည္း ပ်ိဳ႕ခ်င္ အန္ခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္လာသည္။ ပါးစပ္ထဲတြင္ ျပည့္အိုင္လာသည့္ တံေတြးမ်ားကို ေထြးထုတ္ပစ္ခ်င္ေသာ္လည္း မရ။ လွ်ာရင္းမ်ား အလြန္ ေညာင္းလာသည္မို႔ ပါးစပ္ထဲမွ တံေတြးအိုင္ၾကီးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေထြးထုတ္ရင္း မရသည့္အဆံုး၊ စိတ္မသက္သာစြာပဲ ျမိဳခ်လိုက္ရသည္။ ဖိတ္တ၀က္ စင္တ၀က္ႏွင့္ မိမိ ၀မ္းထဲ ၀င္သြားသည္က တံေတြးေတြလား သူ႕လီးမွ အရည္ေတြလား မြန္း မသိ။

ခဏ ၾကာေတာ့ မင္းထိုက္ ဆႏၵ ျပည့္သြားသည္။ မာေတာင္ေနသည့္ အတံၾကီးလည္း သူမဟုတ္သလို ေပ်ာ့က်သြားသည္။ မြန္း အတြက္ေတာ့ လွ်ာတြင္ က်န္ရစ္ေနသည့္ အရသာၾကီးမွာ ညီွစုိ႔စို႔ ႏွင့္ နာက်င္ ခါးသက္လွပါသည္။ မြန္းၾကပ္ ေမွာင္မိုက္ေနသည့္ ေပါင္ခြၾကားမွ ေခါင္း ျပန္ထူလိုက္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ အလင္းေၾကာင့္ မ်က္စိမ်ားပင္ ျပာသြားရ၏။ တစ္စက္မွ် မေသာက္ရေသးသည့္ ေကာ္ဖီလည္း ခြက္ထဲတြင္ အရာမယြင္း၊ ေအးစက္ေနျပီ။ မြန္း ရင္ထဲတြင္ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး ရစ္ေခြေနသည့္ ခ်စ္သူထံမွ ခ်စ္ျခင္း၏ ခံစားခ်က္အခ်ိဳ႕လည္း ေအးစက္ ထံုထိုင္း သြားခဲ့ျပီ။

ေပေရ ပြထ ေနသည့္ ပါးစပ္ကို ပလုတ္ အထပ္ထပ္က်င္း၊ တစ္ရွဴးစကို ေရစြတ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ဖိ ပြတ္ပါေသာ္လည္း ရင္ထဲမွ မသတီမႈက ေလွ်ာ့မသြား။ ေနာက္ဆံုး ဆိုင္အျပင္ ေရာက္ျပီး ခဏ၊ ကားေပၚ ျပန္မတက္မီ ထိုးအန္ ပါေတာ့သည္။

“ဒါ ဘာသေဘာလဲ ေမာင္.. ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ မြန္းကို ဒီေနရာ ေခၚလာတာလဲ..” အေရးၾကီးသည့္ ကိစၥ ေဆြးေႏြးရန္ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ျမိဳ႕ထဲဘက္ရွိ တိုက္ခန္း တစ္ခုသို႔ မြန္းကို မင္းထိုက္ ေခၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါက လီးစုပ္သည့္ ကိစၥ အျပီး ေနာက္ သံုးေလးရက္။ သည္ၾကားထဲတြင္ ႏွစ္ဦးသား ဆက္ဆံေရး အတန္ငယ္ ေအးစက္ခဲ့သည္။ ခ်စ္သူခ်င္း ျဖစ္ပါလွ်က္ သူ႕လီးစုပ္ျပီး အန္ထြက္ ရေကာင္းလားဟု မင္းထိုက္က စိတ္ခုသည္။ မြန္း ဘက္မွလည္း လိင္မႈေရးရာတြင္ တစ္ဘက္သတ္ အလိုၾကီးသူဟု မင္းထိုက္ကို စိတ္ပ်က္ လာသည္။ ေရရွည္ ဆက္ဆံေရးႏွင့္ ေရွ႕ေရးအတြက္ေတာ့ အေသအခ်ာ ေဆြးေႏြး သင့္ျပီဟု ႏွစ္ေယာက္လံုး ေတြးမိသည္။ ဤေနရာတြင္ အေတြး တူေသာ္လည္း ျပႆနာကို အေျဖ ရွာပံုခ်င္းေတာ့ မတူ။ သည္လိုႏွင့္ပဲ မတူညီေသာ သေဘာထား ႏွစ္ခု လံုး၀ ကြဲလြဲရန္ အေၾကာင္း ဖန္လာ ေလေတာ့သည္။

သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား စု ေပါင္း ငွားေနသည္ဟု မြန္း သိထားေသာ တိုက္ခန္းသို႔ သူႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ငါ့ကို ဘယ္လို ဘယ္ပံု အထူးအဆန္း နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ လိင္ဆက္ဆံ ေလဦးမလဲဟု မြန္း ေတြးမိပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိဘက္မွလည္း မည္သို႔မည္ပံု ဆႏၵ သေဘာထား ရွိသည္ကို အေၾကအလည္ ေဆြးေႏြးျပီးမွ သူ႕အလိုကို လိုက္ႏိုင္မလိုက္ႏိုင္ ဆံုးျဖတ္မည္။ တိုက္ခန္း ဆိုေတာ့ လြတ္လပ္သည္။ မိမိဘက္မွ ေပးႏိုင္သေလာက္ လံုေလာက္ေသာ အခ်ိန္လည္း ရွိမည္။ အရင္အခါမ်ားလို လူ႕ျမင္ကြင္း မကင္းရာမို႔ သူ႕အလို ျပည့္ျပီးေရာ အေစာတလွ်င္ လိုက္ေလ်ာ ေနစရာ မလို ဟု မြန္း ေတြးသည္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ညွိႏိႈင္းပါမွလည္း မိမိတို႔ ေရွ႕ခရီး သာယာမည္ဟု မြန္း ခံယူမိသည္။

သို႔ေသာ္ ယံုၾကည္ခ်က္ ျဖည့္တင္းထားေသာ မြန္း၏ ေျခလွမ္းမ်ား တိုက္ခန္းအတြင္းမွ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ တမဟုတ္ခ်င္း ရပ္တန္႔ သြားခဲ့ရသည္။ မြန္း ျမင္လိုက္ရသူက မိမိႏွင့္ မရင္းႏွီး ေသာ္လည္း မစိမ္းလွသူ အတန္းတူ၊ အခန္းတူ မိန္းကေလး တစ္ဦး။ လက္ထဲတြင္ ေသာက္လက္စ ဘီယာဗူးကိုင္လ်က္ႏွင့္ ေမြးပြ တဘက္ၾကီး ပတ္ထားျပီး ဘာအ၀တ္စားမွ မပါ။

“၀ိုးးးး… ေစာင့္ေနတာ ၾကာျပီ ကြာ.. မင္း အခန္းက အိုက္တယ္ ဟယ္.. အဲကြန္းလည္း မရွိဘာမရွိနဲ႔.. ကိုယ္ေတာ့ ခုလိုပဲ ေနလိုက္ေတာ့တယ္..”
“ဟဟ.. ေကာင္းတာေပါ့.. ရယ္ဒီ ပိုဇစ္ရွင္..”
“ဟိုင္း.. မြန္း.. ကိုယ့္ကို သိတယ္မဟုတ္လား.. ကိုယ္ကေတာ့ ယူ႕ကို ေကာင္းေကာင္း သိတယ္..”
“မြန္းလည္း ယူ႕ကို သိပါတယ္.. ဇင္မီ.. ဟုတ္တယ္ ေနာ္.. ယူ႕နံမည္ ဇင္မီ မွတ္လား..”
“Yes, nice to see you, Moon.. ယူနဲ႔ ကိုယ္ မၾကာခင္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ..”
“မြန္းလည္း ၀မ္းသာပါတယ္ ဇင္မီ.. သူငယ္ခ်င္းက ျဖစ္ျပီးသားပါ.. သံုးႏွစ္လံုး တစ္ခန္းတည္း တက္လာတာ.. သူငယ္ခ်င္းပဲေပါ့..”
“ခစ္ခစ္.. ကိုယ္ ဆိုလိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာ ဘာကိုမွန္း မြန္း သိပံုမရေသးဘူး.. မရွင္းျပခဲ့ဘူးလား မင္း.. ယူ႕ေလဒီကို ယူ ဘာမွ ၾကိဳေျပာမထားဘူးထင္တယ္..”

အလိုလိုကမွ သည္ေနရာ သည္ပံုစံႏွင့္ သည္လူႏွစ္ဦးအေပၚ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားရသည့္ မြန္း စိတ္ေတြ ဇင္မီေျပာလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ပိုမို စိတ္အိုက္သြားသည္။ ပိုဆိုးတာက ဇင္မီ့ အျပဳအမူ။ ဧည့္ခန္း တြင္ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာ ခံုရွည္ၾကီး ခ်ထားသည္။ ထိုခံုရွည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ တစ္ေယာက္ထိုင္ ပလတ္စတစ္ ေနာက္မွီခံုႏွစ္လံုး ခ်ထား၏။ မြန္းက ထိုခံု ႏွစ္လံုးအနက္ တစ္လံုးတြင္ ၀င္ထိုင္သည္။ မင္းထိုက္က ဆိုဖာ ခံုရွည္ၾကီးတြင္ ထိုင္လို္က္သည္။

ဇင္မီက မင္းထိုက္ ေဘးတြင္ သြားထိုင္လိုက္သည္။ မင္းထိုက္ ေပါင္ကို လွမ္းကိုင္ လိုက္ျပီး “ကိုယ္တို႔ စ ၾကေတာ့မလား မင္း.. ကိုယ္ သိပ္ လိုခ်င္ေနျပီ.. .ယူ႕ လမင္းေလးကေရာ အဆင္သင့္ပဲလား..” ဟု ေမးလိုက္၏။ သူမ ဘာကို ဆိုလိုမွန္း အမူအရာတို႔က သက္ေသ ျပေနသည္။ မြန္း ရင္ထဲတြင္ ဆို႔ၾကပ္ သြားခဲ့သည္။ မ်က္လံုးမ်ား ျပာေ၀ျပီး ဇင္မီ့စကားသံ ညဳခြ်ဲခြ်ဲက နားထဲ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ ၀င္လာေတာ့သည္။

“ဘာေတြလဲ ေမာင္.. မြန္း ဘာမွ နားမလည္ေတာ့ဘူး..”
“ကဲ.. ဟန္နီ.. ကိုယ့္ ေငြလမင္းကို မင္းပဲ ရွင္းျပေပးေတာ့ကြာ.. ကိုယ္က စကားေတြနဲ႔ အားကုန္ခံလို႔ မျဖစ္ေသးဘူးေလ.. ေနာ.. ကိုင္းးး ကိုယ္လည္း အိုက္တယ္.. ခြ်တ္မယ္..”

“ခစ္ခစ္.. မင္းကေတာ့ေလ.. လုပ္ေတာ့မယ္.. ခုလိုခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ကို ဇင္မီလို႔ပဲ ေခၚစမ္းပါကြာ.. မြန္းကို အားနာစရာ..”
“……..”
“ဒီလို မြန္းရဲ့.. ယူ႕ဒါလင္က ကိုယ့္ကို ရင္ဖြင့္တယ္.. Sex နဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ယူ႕ဆီကေန သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ သာယာမႈ မရဘူးတဲ့.. ဒီေတာ့ ကိုယ္လည္း ယူ႕ဒါလင္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ ကူညီႏိုင္သေလာက္ ကူညီေပးခဲ့တယ္ေလ.. ကိုယ့္ အျပဳစုေတြကို သူက စြဲေနျပီ.. ဒီေတာ့ ယူ႕ကိုလည္း ဒါေတြ သိေစခ်င္တယ္.. ကိုယ့္ဆီကေန သင္ယူေစခ်င္တယ္.. သင္ယူရင္း သံုးေယာက္ အတူ ခံစားၾကမယ္ေပါ့ကြာ.. ကိုယ္ ေျပာတာ ယူ သေဘာေပါက္မလား မသိဘူး..”
“တို႔က ဘာကို သေဘာေပါက္ရမွာလဲ ဇင္မီ.. အခု ရွင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ၾကံစည္ျပီး.. ကြ်တ္..”
“You see? မင္း ယံုျပီမဟုတ္လား ဟန္နီ.. ကိုယ့္ရဲ့ ေငြလမင္းက အဲ့လို ျဖစ္ေနတယ္ ကြာ..”
“သူ စိတ္ပါလာေအာင္ ကိုယ္တို႔ အရင္ စ ၾကမယ္ ကြာ.. ခစ္ခစ္.. ယူ႕ မြန္းက အေ၀းၾကီး လိုေသးတယ္.. ကိုယ္က တအား လိုခ်င္ေနျပီ မင္းရဲ့.. ကိုယ္တို႔ စ ႏွင့္မယ္.. သူလည္း ဘယ္လို ၀င္ႏႊဲရမလဲ ဆိုတာ ၾကည့္ရင္း သိလာမွာေပါ့.. လာစမ္းပါ.. ကိုယ့္ တဘက္ကို ခြ်တ္စမ္းပါ မင္းရယ္..”

ေျပာရင္း မင္းထိုက္ ေပါင္ေပၚ တက္လုနီးပါး တိုးကပ္ကာ ရင္ဘတ္ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ ဇင္မီ့ ဒူးတစ္ဘက္က ဆိုဖာေပၚမွာ။ ေျခတစ္ဘက္က ေအာက္ခ်လ်က္။ မြန္း ရင္ထဲမွာ ငိုခ်င္သလိုလို ေဒါသ ျဖစ္သလိုလို။ အံ့ၾသလြန္းလို႔ ဘာေျပာရမွန္းပင္ မသိေတာ့။ မ်က္လံုး အျပဴးသားႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဇင္မီက မြန္းဘက္လွည့္ျပီး မ်က္စိတစ္ဘက္ မွိတ္ျပသည္။ မင္းထိုက္က ဇင္မီ့ဘက္ လွည့္ထိုင္ေနသည္။ ဇင္မီ့ ကိုယ္ေပၚမွ တဘက္ကို တကယ္ပဲ ဖ်ည္ခ်လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ထြက္ေပၚလာသည့္ ႏို႔အံုထြားထြားႏွစ္လံုးကို ဆြဲကိုင္ စို႔ေတာ့၏။

“အိုးးး.. ယူ သိပ္ အလိုက္သိတယ္ မင္း ရယ္.. စို႔စမ္း.. နာနာေလး ကိုက္ျပီး စို႔ ေပးစမ္းပါ.. ကိုယ္ သိပ္ ထန္ေနျပီ..” ဇင္မီ့ အေျပာႏွင့္ ႏွစ္ဦးသား၏ အျပဳမူမ်ားေၾကာင့္ မြန္း မ်က္လံုးထဲမွ မီး ပြင့္သြားသည္။ တဘက္ၾကီးက ေအာက္ထိ က်မသြားေသးဘဲ ဇင္မီ့ ခါးတြင္ ခ်ိတ္ေနသည္။ မင္းထိုက္ လက္ေတြ ဇင္မီ့ေပါင္ၾကား ေရာက္သြားသည္။ တဘက္ၾကီးကိုလည္း စိတ္မရွည္သလို ေဆာင့္ဆြဲ ဖယ္လိုက္၏။ ဇင္မီ ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္သြားျပီ။ သူမ က မြန္းထက္ ကိုယ္လံုး ပိုထြားသည္။ ပုရိသတို႔ကို ရမၼက္ ထန္ေစသည့္ ကိုယ္လံုးမ်ိဳး။

မင္းထိုက္က ဇင္မီ့ ႏို႔မ်ားကို ဘယ္ညာ တလွည့္စီ အငမ္းမရ စို႔ သည္။ လက္ကလည္း အဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းၾကီးကို တလွည့္၊ ဖင္ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြးၾကီးမ်ားကို တလွည့္ ပြတ္ေနသည္။ ဇင္မီ အသံ တုိးတိုး ညည္းရင္း မြန္းကို လွည့္ၾကည့္ေနသည္။ မိမိခ်စ္သူႏွင့္ မိန္းကေလးတစ္ဦး မိမိေရွ႕တြင္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းက မြန္း ရင္ကို သာယာမႈ ေပးဘို႔ ေ၀းစြ နာက်ည္း မ်က္ရည္ပင္ လည္လာမိသည္။ တကယ္တမ္း လိင္မႈေရးရာတြင္ မြန္း ဘက္က မလိုက္ႏိုင္ ဟူသည့္ သူ႕ စြဲခ်က္က တရားမွ်တ ပါရဲ့လား။ မြန္း ရဲ့ ပထမဆံုး အပ်ိဳစင္ပန္းကို သူ ဘယ္လို ဘယ္ပံု ေျခြခူးခဲ့သလဲ။ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ေရာ သူ ခံစား ရယူခဲ့သည္က ခ်စ္သူႏွစ္ဦး သာတူညီမွ် ျဖစ္ေစသည့္ သာယာမႈ ဟုတ္ပါရဲ့လား။

မြန္း၏ အပ်ိဳစင္ပန္းကေလးမွာ လမ္းေဘး လူျမင္ကြင္းတြင္ ၾကံဳသလို ေၾကြခဲ့ရသည္။ သူ တိုက္သည့္ ေသာက္ေဆးကို မြန္း ေသာက္ခဲ့ျပီး ခါတိုင္းထက္ ေ၀ဒနာ ပိုဆိုးသည့္ ရာသီစက္၀န္းကို မြန္း တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ သူ႕ထံမွ မည္သည့္ႏွစ္သိမ့္မႈမွ် မရသည့္အျပင္ သူ႕ အာသီသထူးေၾကာင့္ မြန္း ဖ်ားရျပန္သည္။ တကယ္ပဲ မြန္းဘက္က သူ႕အလို ျပည့္ေအာင္ မလိုက္ႏိုင္ဘူး ဆိုရေအာင္ သူကိုယ္တိုင္ကေရာ လိင္ကိစၥႏွင့္ ပါတ္သက္ျပီး မြန္းအတြက္ သက္ေတာင့္ သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေခ်ာ့ျမွဴ ႏႈးႏွပ္မႈမ်ိဳး ရွိေပးခဲ့လို႔လား။ ေနာက္ဆံုး မြန္း ကိုယ္တိုင္က ခ်စ္ရမၼက္ကို အလိုရွိ ေတာင့္တမိခ်ိန္ သူ မြန္း အတြက္ ဘာမ်ား ေပးခဲ့ ပါသနည္း။ ေတြးရင္း ရင္နာရသည္က မြန္း ပင္ ျဖစ္လင့္ကစား သူက တျခား မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ထံတြင္ မြန္း၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ရင္ဖြင့္သတ့ဲလား..။ ခုလည္း တျခားမိန္းကေလး ေခၚလာျပီး မြန္း ေရွ႕မွာ..။ ေမာင္ရယ္.. လုပ္ရက္ လိုက္တာ..။

“ႏိႈက္ စမ္းပါ ကြာ.. မင္းကလည္း မထိ တထိ ပြတ္ေနတယ္.. ကိုယ္ တအား ယားေနျပီ လို႔..”
“မႏိႈက္ေပးဘူးကြာ.. ဟန္နီ ခံခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကို လီးစုပ္ေပး.. စုပ္ေပးရင္ ဟန္နီ႔စိတ္ၾကိဳက္ နာနာေလး ေဆာင့္လိုးေပးမယ္.. ဘယ္လိုလဲ..”
“ယူ တကယ္ အႏိုင္က်င့္တယ္.. လာ ထ..”

“ဟဟ.. ကိုယ္ မင္းကို အာ့ဒါေတြ သေဘာက်တာ.. ရွီးးး စုပ္.. စုပ္.. အြန္းး.. ေကာင္းလိုက္တာကြာ..”

မင္းထိုက္က ေဘာင္းဘီကိုပါ ခြ်တ္ပစ္လိုက္ျပီး လီးစုပ္ ခံေနသည္။ လက္မ်ားက ဇင္မီ့ ႏို႔ႏွစ္ဘက္ကို ေဆာင့္ဆြဲ ထားလိုက္သည္မွာ ႏို႔ၾကီးႏွစ္ဘက္ ရွည္ေျမာေျမာ ထြက္လာျပီး ရဲတြတ္လာသည္ အထိပင္။ ဇင္မီက မင္းထိုက္လီးကို စုပ္ေပးေနရင္း ကိုယ့္အဖုတ္ ကိုယ္ပြတ္ေန၏။ မိမိေရွ႕မွ ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ရင္း မြန္း အသားေတြ ဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ ေသြးေၾကာမ်ား ဆူပြက္ကာ ေပါက္ထြက္မတတ္ ခံစားရသည္။ ကိုယ္တိုင္ တခုခု လိုခ်င္ လာတာလား၊ ရင္နာ လြန္းတာလား မြန္း မခြဲျခားတတ္ပါ။

ေသခ်ာတာေတာ့ အသက္ရႈရ ခက္ေလာက္ေအာင္ ေမာ ဆို႔ လာခဲ့သည္။ ေခါင္းေတြ ပြင့္ထြက္မတတ္ ထူပူ ကိုက္ခဲ လာသည္။ နားထဲမွ ေလ တရႊီရႊီ ထြက္ေနသလို လည္ေခ်ာင္း တေလွ်ာက္ မီးေတာက္ ျမိဳထားရသလို ေလာင္ျမိဳက္ လာေတာ့သည္။ စိတ္ရွိတိုင္းသာဆိုပါလွ်င္ အာေခါင္ျခစ္ျပီး ေအာ္ဟစ္ ပစ္လိုက္ ခ်င္ေသာ္လည္း လက္သီးကို က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တင္းတင္းေစ့၊ အံက်ိတ္ ထားခဲ့ပါသည္။

“မင္း.. ယူ႕ မြန္းကို ၀င္ပါ ခိုင္းရေအာင္ေလ..”
“အာ.. ဆက္ စုပ္ ကြာ ဟန္နီ.. ကိုယ့္ကို ဖီးလ္ ပ်က္ေအာင္လုပ္ရင္ မင္း ဘာမွ မရ ျဖစ္သြားမွာေနာ္..”
“အယ္.. မင္းကလည္း.. ဟိုမွာ မြန္း တစ္ေယာက္တည္း.. လာ မြန္း.. ကိုယ္တို႔တူတူ ေပ်ာ္ရေအာင္ေလ.. မင္းကို တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ျပဳစုမယ္.. လာ..”
“သူလား ကိုယ့္ကို ျပဳစုခ်င္မွာ.. ထားစမ္းပါ ဟန္နီရာ.. ေသာက္စကား မ်ားမေနနဲ႔ စုပ္ စမ္း..”
“အဲ့လို တကိုယ္ေကာင္း မလုပ္နဲ႔ေလ မင္းရယ္.. ဒီေန႔က ယူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ေလွ်ာက္ အေပးယူ မွ်ဘို႔ ညွိၾကမွာ မဟုတ္လား.. ဒီလိုလုပ္ ကြာ.. ယူ႕စိတ္ၾကိဳက္ ကိုယ့္ကို ေနာက္ကေန ေဆာင့္.. ကိုယ္က ယူ႕မြန္းကို ျပဳစုေပးလိုက္မယ္.. လာ မြန္း လာ..”
“အာ.. ငါ လီးလိုပဲ.. လွည့္ ကြာ.. ကုန္း.. ျပီးမွ ေစာက္ပတ္ကြဲပါျပီ မေအာ္နဲ႔.. ထိုးခြဲ ပစ္မယ္..”

သည္ စကားလံုး တစ္တစ္ခြခြ မ်ားက မြန္း နားထဲ အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ ၀င္လာ ေနေသာ္လည္း သူတို႔ ႏွစ္ဦးႏႈတ္ဖ်ား အသီးသီးမွ ေလွ်ာေလွ်ာလ်ဴလ်ဴပဲ ထြက္လာေနၾကသည္။ စိတ္မရွည္ေတာ့သည့္ မင္းထိုက္က ဇင္မီ့ကိုယ္လံုးကို ဆြဲ လွည့္ကာ ဖင္လံုးထြားထြားၾကီးကို ဆြဲေထာင္လိုက္သည္။ ဇင္မီက ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ဆိုဖာေပၚ ျပားေနေအာင္ ၀ပ္ျပီး ဖင္ေလး ေနာက္ေကာ့ ေပးထားသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကိုလည္း အလိုက္သင့္ ကားေပးထား၏။ မင္းထိုက္ လက္တစ္ဘက္က ဇင္မီ့ေပါင္ကို ဆြဲထားသည္။ ခြက္ေနသည့္ ခါးေလးကို လက္တစ္ဘက္ႏွင့္ ထပ္ ဖိလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့မွ ေပါင္ရင္း ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲ ျဖဲလိုက္၏။

ဇင္မီ့ကို စိတ္ၾကိဳက္ ေနရာခ်ေနသည့္ မင္းထိုက္၊ မြန္းကို ေယာင္၍ပင္ လွည့္မၾကည့္။ နီရဲ ျပဲကားေနသည့္ ဇင္မီ့ အဖုတ္ၾကီးက ဆာေလာင္မႈအျပည့္ႏွင့္ ရံႈ႕ခ်ည္ပြခ်ည္ ျဖစ္ေနသည္။ မင္းထိုက္ အခ်ိန္မဆြဲ၊ အတြင္းႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္ဘက္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဆြဲကားလိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ အေၾကာျပိဳင္းျပိဳင္း ထ ေနသည့္ လီးၾကီးႏွင့္ တစ္ခ်က္တည္း တဆံုးေဆာင့္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ဇင္မီ့ ေအာ္သံ စူးစူးနင့္နင့္ ထြက္လာ၏။

“လိုးစမ္း ဒါလင္.. မင္း စိတ္ၾကိဳက္ လိုး ပစ္စမ္း.. အင္းးး.. အ အ..”
“အီးး.. အင္းး.. လိုးမွာ.. ဒီေလာက္ လီးဆာေနတဲ့ ေစာက္ပတ္.. ကြဲ ထြက္ေအာင္ကို လိုးပစ္မွာ..”
“အိုး.. ၾကိဳက္တယ္.. ေကာင္းတယ္ ဒါလင္ရယ္.. အရမ္းပဲ.. မြန္းရယ္ သိလား.. ယူ႕ဒါလင္ အလိုး ေကာင္းလြန္းတယ္ ကြယ္.. ရွီးးး အင္း..”
“အင့္.. ေရာ့..”
“အားး.. ဟားးး… ေသျပီ.. ေသျပီ ဒါလင္.. ၾကိဳက္တယ္ ကြာ.. ေဆာင့္စမ္း..”
“အင့္.. အင့္ကြာ.. အင့္.. ေသစမ္း..”
“အိုးးး ရွီးး.. တကယ္ ထိတယ္ကြာ.. မြန္း လာေလ.. ကိုယ္ ယူ႕ကို ေစာက္ပတ္ ယက္ေပးမယ္.. လာ မြန္းေလး လာခဲ့..”
“ျငိမ္ျငိမ္ေနစမ္း ဟန္နီ.. ကိုယ္ ျပီးခ်င္ေနျပီ..”
“အိုးး.. ဒါလင္.. မြန္းကို ေခၚရေအာင္ေလ ကြယ္.. အားး.. အ.. မြန္းးး.. လာ.. လာ ေလ.. ရွီးးး..”
“အာ.. ကဲ.. အင့္ ကြာ..”
“အိုးးးး… အီးး.. ရွီးးး..”

ေက်ာက္ရုပ္ၾကီး တစ္ခုလို ငုတ္တုတ္ ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည့္ မြန္း၊ ႏွလံုးသားထဲမွ ဆံုးရံႈးမႈႏွင့္ ေသြးသား သဘာ၀၏ လွံဳ႕ေဆာ္မႈႏွစ္ခုလံုးကို အံက်ိတ္ ရင္ဆိုင္ ေနရသည္။ ဇင္မီကေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္ ဇိမ္ယူရင္း မြန္းကို လွည့္ၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ အပါေခၚေနရွာေသးသည္။ ခ်စ္သူ ဟူသည့္ မင္းထိုက္ ကေတာ့ မြန္းကို ရွိတယ္ပင္ထင္ရဲ့လား မသိ။ ဇင္မီ့ ခါးကို ဆြဲေျမွာက္ ကိုင္ျပီး ၾကမ္းတမ္းစြာ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ ၾကမ္းေပၚ ေထာက္ထားသည့္ ဇင္မီ့ ေျခေထာက္တို႔ပင္ ေျမာက္တက္ သြားသည္။ မင္းထိုက္က သူ ေဆာင့္သြင္းလိုက္တိုင္း တုန္ တက္သြားသည့္ ဇင္မီ့ ဖင္လံုးၾကီးမ်ားကို တဖ်န္းဖ်န္း ရိုက္ေသးသည္။ ဇင္မီကလည္း ဒါကို သေဘာက်ပံုရသည္။ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေအာ္ညည္းရင္း.. မခ်ိမဆန္႔မ်က္ႏွာႏွင့္ ေက်နပ္ အားရေနသည့္ အျပံဳးျဖင့္ ေကာင္းေကာင္း အလိုး ခံေပးေနသည္။

အခန္းတစ္ခုလံုး ႏွစ္ဦးသား၏ ေအာ္သံ ညည္းသံမ်ား၊ တဖတ္ဖတ္ ေဆာင့္သြင္းေနသံမ်ား ဆူညံေန၏။ မြန္း ကိုယ္ထဲတြင္ ေနရာ ႏွစ္ခုမွ ျပင္းျပစြာ ပူေလာင္ေနသည္။ ႏွလံုးသား တည္ရွိရာ လက္၀ဲဘက္ရင္အံု အတြင္းပိုင္းႏွင့္ ေသြးသားတို႔ ေလာင္ျမိဳက္ရာ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း တစ္ေနရာ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ျငိမ္သက္ သြားသည္အထိ မြန္း မလႈပ္မယွက္ ထိုင္ေနခဲ့ပါသည္။ ဦးေဏွာက္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို လိုက္နာရင္း တည္ျငိမ္စြာပဲ ထိုင္ေနခဲ့ပါသည္။

“တကယ္တမ္း ကိုယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္က တစ္မ်ိဳးပါ မြန္းရယ္..”
“……”
“ယူ႕ကို နားလည္ ေစခ်င္တယ္.. ကိုယ့္ကို ရွင္းျပခြင့္ ေပးပါလား..”
“မြန္း နားလည္ပါတယ္ ဇင္မီ.. အဲ့ေန႔ကတည္းက ဇင္မီ မြန္းတြက္ ၾကိဳးစားေပးမွန္း မြန္း နားလည္ႏိုင္ပါတယ္..”
“ဒါဆိုရင္လည္း မြန္းရယ္..”
“မြန္း ဘက္က ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ..”
“……..”
“သူနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ႏိုင္ဘို႔ မြန္းကိုယ္မြန္း မယံုၾကည္လို႔ပါ..”
“ကုိယ္ အမွန္တိုင္း ေျပာပါ့မယ္..”
“………”
“မင္းထိုက္ကို ကုိယ္တကယ္ စိတ္၀င္စားမိေနတာ ယူတို႔ ခ်စ္သူ မျဖစ္ခင္ကတည္းကပါ မြန္း..”
“………”
“ကိုယ္နဲ႔သူ ခုလိုမ်ိဳး အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြ႕ျဖစ္ၾကဖူးတယ္..”
“………”
“သူ႕အာသီသေတြ ကိုယ္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖည့္ဆီးေပးခဲ့တာ ယူနဲ႔ သူ.. ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ခင္ကတည္းကပါ..”
“ေအာ္..”
“အံ့ၾသသြားလား မြန္း..”
“မြန္း နားလည္ႏိုင္ပါတယ္..”
“ကိုယ္ လိုခ်င္တာ သူ႕ဘ၀ တစ္ခုလံုး ဆိုေပမယ့္.. ကိုယ့္ဆီက သူ လိုခ်င္တာက်ေတာ့ တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ေလ..”
“……….”
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. သူ လိုအပ္လာတိုင္း ကိုယ္ အေကာင္းဆံုး လိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္ မြန္းရယ္.. သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္လို႔ပါ..”

ေျပာရင္း ဇင္မီ့ အသံေလး တိမ္၀င္သြားသည္။ ဇင္မီ့ လက္ေလးႏွစ္ဘက္ကို မြန္း ဆုပ္ ကိုင္လိုက္၏။ အင္းယားကန္စပ္ တစ္ေနရာ၏ ညေနခင္းဆည္းဆာက အေရာင္အေသြး စံုလင္စြာ လွပေနသည္။ မင္းထိုက္ကို လမ္းခြဲစကား ေျပာျပီး ေနာက္တစ္ေန႔၊ ဇင္မီ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းသျဖင့္ မြန္း သည္ေနရာသို႔ လာခဲ့ျခင္းပင္။ ဇင္မီက မင္းထိုက္ႏွင့္ မြန္း အတြက္ ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္း စကားဆိုသည္။ မြန္း ဘက္မွ မည္သို႔မွ် မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေသခ်ာေတာ့မွ သူမ ရင္တြင္းမွ စကားမ်ား သည္သို႔ ထြက္က် လာျခင္းပင္။

ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ မြန္း လက္ကေလးေပၚ မ်က္ရည္ တစ္ေပါက္ က်လာ၏။ ငံု႔ေနသည့္ ဇင္မီ့ ေခါင္းေလးကို မြန္း အသာ ေမာ့ေစလိုက္သည္။ မြန္း မ်က္၀န္းမ်ားလည္း မ်က္ရည္ လည္ေနမိသည္။ ဇင္မီ့ ႏွဖူးေလးကို မြန္း ဖြဖြ နမ္းလိုက္၏။ အရာရာ နားလည္ ေပးႏိုင္ေသာ အမ တစ္ဦးက ညီမငယ္ေလးကို ႏွစ္သိမ့္သည့္ အနမ္း။ ဇင္မီ့ ကိုယ္ေလး သိမ့္သိမ့္ တုန္ေအာင္ ငိုခ်လိုက္သည္။ မြန္း အသာပဲ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္၏။ ဇင္မီ အငို တိတ္ေအာင္ မြန္း ေစာင့္ေပးျပီးမွ..

“ခုလည္း ဇင္မီ မြန္းကို လာေတြ႕တာ သူ မသိဘူး ဟုတ္..”
“ဟင့္ အင္း..”
“တကယ္က မြန္းတို႔ၾကားမွာ ျပန္ျပီး ေျပလည္ဘို႔ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္လံုးဘက္က ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္..”
“……….”
“မြန္း သူ႕ကို ဘ၀ လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္ သေဘာထားမိတယ္.. သူ႕လိုအင္ကို မြန္း မျဖည့္ဆည္းႏိုင္မွန္း ဇင္မီ ကိုယ္ေတြ႕ပဲ မဟုတ္လား..”
“……….”
“ဒါေပမယ့္ ဇင္မီရယ္.. မြန္း နားလည္ လက္ခံထားတဲ့ ဘ၀ သာယာမႈ ဆိုတာ လိင္ကိစၥ လိုအင္ျပည့္ဘို႔ တစ္ခုတည္းမွ မဟုတ္တာ..”
“……….”
“သူ႕ဘက္က ဒါကို ဦးစား ေပးလြန္း ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မြန္းကလည္း သူ႕သာယာမႈ လစ္မစ္ ျပည့္မီေအာင္ မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဘူးေလ..”
“……….”
“အရွင္းဆံုး ေျပာရရင္ ဇင္မီ့လိုလည္း မြန္း ၾကိဳးစားေပးႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး..”
“……….”
“မြန္းနဲ႔ သူ အရွည္သျဖင့္ လက္တြဲၾကမယ္ ဆိုရင္ သူ႕အတြက္ sex ပါတနာ တစ္ေယာက္က သပ္သပ္ လိုေကာင္း လိုေနဦးမွာ...”
“……….”
“ဒီေတာ့ မြန္းတို႔ ေရွ႕ေရး သာယာမႈ တည္ျမဲဘို႔ဆိုတာ မြန္းဘက္က သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ သည္းခံ ေပးႏိုင္မလဲ ဆိုတာေပၚ လံုး၀ မူတည္သြားျပီ မဟုတ္လား...”
“……….”
“ကိုယ္တိုင္ မေသခ်ာတဲ့ လမ္းတစ္ခုကို ေလွ်ာက္ဘို႔ မြန္းမွာ စိတ္ကူး လံုး၀ မရွိဘူး ဇင္မီ.. မြန္းအတြက္ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔.. ဘာမွလည္း စဥ္းစား ေပးမေနနဲ႔ေတာ့.. ေနာ္..”
“ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ မြန္း..”
“……….”
ဇင္မီ့ ပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္မ်ားကို မြန္း လက္ကေလးနဲ႔ သုတ္ေပးလိုက္သည္။ မြန္း မ်က္၀န္းတြင္ ရစ္သိုင္းေနသည့္ မ်က္ရည္မ်ားကေတာ့ ပါးျပင္ထက္ဆီ က်မလာခဲ့ပါ။ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိၾကသည့္ မိန္းမသား ႏွစ္ဦးအနက္ မိမိက ကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ျပတ္ျပတ္သားသား ခ်ႏိုင္ခဲ့ျပီ မဟုတ္ပါလား။ ဇင္မီလည္း အငို တိတ္သြားခဲ့ျပီ။ ႏြမ္းလ်ေသာ အျပံဳးေလးႏွင့္ မြန္းကို ၾကည့္၏။ တကယ္တမ္း ေတြးလွ်င္ မင္းထိုက္အေပၚ တကယ္ သည္းခံ ျဖည့္ဆည္း ေပးမည့္ ပါရမီ ျဖည့္ဘက္ အစစ္က မြန္း မဟုတ္။ အားလံုး ေနသားတက် ျဖစ္သြားသည့္ အေျခေန တစ္ခုအတြက္ မြန္း မ်က္ရည္ မက်လိုပါ။

ႏွစ္ဦးသား လက္ခ်င္းတြဲျပီး ကားရပ္ထားရာ ေနရာသို႔ ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ ဇင္မီ့ကို အိမ္ေရွ႕အထိ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ျပီး လက္ျပႏႈတ္ဆက္လွ်က္ ေမာင္းထြက္ခဲ့လိုက္၏။ ကားေနာက္ၾကည့္မွန္တြင္ လက္ျပက်န္ရစ္ခဲ့သည့္ ဇင္မ့ီ ပံုရိပ္ေလး။ ပါးျပင္မွ မ်က္ရည္မ်ား ခမ္းေျခာက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလး ျပံဳးေနပါသည္။ မြန္းလည္း ျပံဳးေနပါသည္။ မိမိ ခ်ခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတြက္၊ သူငယ္ခ်င္းမေလး ဇင္မီ့အတြက္၊ ခ်စ္ဖူးခဲ့ရသူ ေမာင့္ အတြက္၊ သူတို႔ ႏွစ္ဦး၏ ေရွ႕ဆက္မည့္ ခ်စ္ခရီးအတြက္ မြန္း ျပံဳးေနပါသည္။ မ်က္လံုးမ်ားေရာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားပါ၊ ေနာက္ဆံုး ႏွလံုးသားကပါ လိႈက္လွဲ ၾကည္လင္စြာ ျပံဳးေနခဲ့ပါသည္။

<<<<<ျပီးပါျပီ>>>>>